Pacjentem jest każda osoba korzystająca ze świadczeń opieki zdrowotnej, niezależnie od tego czy jest zdrowa, czy też chora. Pacjent hospicjum jest pacjentem szczególnej troski, bo to pacjent wymagający opieki paliatywnej. Ponadto jest pacjentem śmiertelnie chorym – najczęściej cierpiącym na nieuleczalną chorobę nowotworową. Szczególnym pacjentem hospicjum jest dziecko. Szczególnym miejscem jest hospicjum dla dzieci.

Hospicjum dla dzieci wywołuje przerażenie, strach, lęki – pojawiają się demony śmierci, których każdy z nas się boi, chociaż doskonale wie, że śmierć jest nieunikniona, jest czymś najpewniejszym w naszym życiu. Ale chore dziecko to nie to samo, co chory dorosły. Śmierć dziecka nie jest tak samo odbierana jak śmierć dorosłego, nie pozwala przejść obojętnie. Żyjemy w świecie afirmacji dla życia i młodości, dla cierpienia i bólu oraz śmierci dziecka nie ma w nim przyzwolenia, dlatego ten moment wywołuje skrajne emocje u każdego.

Paliatywna opieka pediatryczna to młoda dziedzina medycyny – nie uczą jej na studiach, traktowana jest trochę więc po macoszemu, choć wyspecjalizowany personel medyczny w tym kierunku jest coraz bardziej potrzebny do pracy w hospicjum dla dzieci.

Kto pracuje z chorymi dziećmi?

Kto pomaga im przejść na drugą stronę, przekroczyć niewidzialną granicę między światem materialnym i niematerialnym? To interdyscyplinarny zespół składający się z lekarzy – medycyny paliatywnej, pediatrów, onkologów, pracownika społecznego, pielęgniarki (jej rola jest bezcenna, bo to ona jest najbliżej pacjenta i jego rodziny, ona otacza ich bezpośrednią opieką) oraz psychologa i duchownego.

Hospicjum dla dzieci nie tylko zapewnia życie bez bólu, ale też daje wsparcie duchowe, zapewnia pomoc psychologiczną traktując tak samo potrzeby fizyczne jak i psychiczne – samego małego pacjenta jak i jego rodziny.

To trudne zadanie, które tylko może spełnić wyspecjalizowany zespół opieki paliatywnej pracujący w hospicjum dla dzieci.